آيت الله شیخ مهدی امامی مازندرانی می فرمود : عده ای از مازندرانی ها برای زیارت به عتبات عالیات وارد شدند. شخص ساده ای دربین آنها بود که اگر چراغ سبز بارگاه حضرت علی (عليه السلام) را می دید و به او می گفتند آن نور علی (عليه السلام) است باورمی کرد .بعداز زیارت و درحال برگشت ازحرم ، یکی از افراد کاروان از او پرسید آیا تو برات آزادی از جهنم را گرفتی؟ شخص ساده گفت نه ، مگر شما گرفتید؟ گفتند آری !آن شخص ساده به حرم برگشت که برات آزادی ازجهنم رابگیرد. همراهان ودوستان هرچی به او گفتند که ما شوخی کردیم ، او باور نکرد و با همان سادگی و صفای باطن به حرم حضرت امام علی (عليه السلام) رفت و کنارضریح نشست و گفت: اینها من را ساده پنداشته اند! مگرشما هم من را ساده گرفته ای !؟ تا برات آزادی از آتش جهنم راندهید از اینجا نمی روم . درهمین اثناء ، دستی مُنور به نورسبز از ضریح بیرون آمد و نوشته ای به دست آن مرد ساده داد که بر روی آن نوشته بود ، اَنتَ بَریءُ مِنَ النّار” تو ازآتش دور هستی.”

[ جرعه ای ازاقیانوس ، صفحه 291]